آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن است.

شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. ن، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین ناتوانی دراین بیماری شایع و قابل توجه است.

بگونه ای که در یک مطالعه همگروهی درآمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است.

الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند.

خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک‌کننده باشد.

نشانه های این بیماری

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:سفتی صبحگاهی مفاصل، تورم مفاصل، درد مفصلی، ضعف و خستگی

تمرین ورزشی با بهبود سلامتی در بسیاری از جمعیت ها در ارتباط است. به نظر می رسد که فعالیت های ورزشی در جمعیت مبتلا به آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis-AR) ممکن است باعث کاهش نشانه های این بیماری شود.

در تحقیقی به بررسی تاثیر فعالیت منظم ورزشی در آب در هیدرومِد بر تغییرات پاسخ ایمنی در جمعیت RA انجام گرفته است.

در این مطالعه نیمه تجربی کنترل شده، 30 بیمار مبتلا به بیماری RA به طور تصادفی به دو گروه مساوی تمرین هوازی و گروه شاهد، تقسیم شدند.

برنامه تمرین ورزشی 8 هفته با شدت 65-75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه اجرا شد. نمونه خونی آزمودنی ها در سه نوبت 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد و دو ماه بعد از آزمون گرفته شد.

مقدار پروتئین واکنشگر-C، پروتئین کمپلمان C3 و C4 با روش های استاندارد اندازه گیری شدند. تحلیل داده ها در سطح خطای آلفای 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.

نتایج نشان داد بعد از 8 هفته تمرین منظم ورزشی در آب کاهش معنی داری در مقادیر سرمی CRP و C4 در گروه تجربی نسبت به قبل از تمرین مشاهده شد، اما در گروه شاهد چنین نبود. همچنین در تحقیق حاضر تغییرات C3 معنی دار نبود .

تمرینات منظم ورزشی در آب در هیدرومِد می توانند باعث کاهش سطوح شاخص های التهابی شوند و در نتیجه نقش به سزایی در پیشگیری و کنترل بیماری های قلبی- عروقی در بیماران RA نیز داشته باشند.

منبع:

اصغری فاطمه*, توفیقی اصغر, سیدمردانی سیدمصطفی. تاثیر تمرین در آب بر پاسخ های ایمنی پروتئین های CRP و کمپلمان C3 و C4 در بیماران آرتریت روماتوئید. علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران) : دی 1395 , دوره 23 , شماره 151 ; از صفحه 21 تا صفحه 30 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی)

اینجا کلیک کنید.


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها