تاثیر آبدرمانی در هیدرومِد بر واریس

واریس یکی از بیماری هایی است که به طور عمده در دیواره وریدهای قسمت تحتانی ساق پا اتفاق می افتد و باعث تجمع زیاد خون و تورم در پاها می گردد.

واریس سیاهرگ‌ها که از ریشه واژه لاتین واریکس Varix به معنای پیچ خورده گرفته شده، به گشاد شدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود.

واریس، شایعترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰٪ جمعیت را مبتلا می‌کند. سیاهرگ‌های واریسی به صورت رگ‌های دراز، گشادشده و پرپیچ‌ و خم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده می‌شوند.

بیشترین میزان شیوع واریس در ن بین سن ۴۹-۴۰ سالگی برآورد شده‌ است. رگ‌های واریسی بزرگ، کاملاً ً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می‌باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی‌متر پیدا می‌کنند.

فرآیند تشکیل واریس

سیاهرگ ها، رگ‌های خونی هستند که خون را از تمامی اندام‌های بدن جمع‌آوری کرده و به سمت قلب هدایت می‌کند. همان طور که در قسمت‌های مختلف بدن برای ادامه حیات خود از اکسیژن خون استفاده می‌کنند، مواد زائد خود را (از جمله دی‌اکسید کربن و… ) به درون سیاهرگ‌ها بر می‌گرداند.

خون ورودی به سیاهرگها، به قلب و سپس به ریه‌ها بازگردانده می‌شود. در ریه‌ها، دی‌اکسید کربن از خون گرفته و اکسیژن وارد خون می‌شود و سپس این خون اکسیژن دار، به ارگان‌ها و اندام‌های بدن فرستاده می‌شود. سیاهرگ‌ها با توجه به نوع فعالیتی که دارند و جایگاهشان، اندازه‌های مختلفی دارند.

بزرگترین سیاهرگ‌ها در مرکز بدن وجود دارند که خون را از رگ‌های کوچکتر جمع کرده و به قلب می‌رسانند. در سطح بدن، سیاهرگ‌های ریزی وجود دارند. این رگ‌های ریز، بهم پیوسته و به رگ‌های جمع‌آوری کنندۀ بزرگتر ریخته و نهایتاً ً خون را به قلب می‌رسانند.

وقتی که جریان گردش خون به درستی انجام نشود، رگ‌ها بر اثر جمع شدن خون در آن‌ها برجسته بیشتر می‌شوند که این امر بیشتر در پاها و ران‌ها دیده می‌شوند که به آن‌ها واریس گفته می‌شود.

آبدرمانی و تاثیر آن بر واریس

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین در آب یا آب درمانی بر میزان شدت درد و کیفیت زندگی ن مبتلا به واریس است.

این مطالعه نیمه تجربی توصیفی با طرح پیش آزمون و پس آزمون به دو گروه کنترل و تمرین در آب در شهر مشهد در سال 1393 انجام شد.

تعداد 40 زن غیر ورزشکار مبتلا به واریس خفیف با میانگین سنی 41±8.721 سال و میانگین وزنی 69.72±10.183 کیلوگرم انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و کنترل تقسیم شدند.

برنامه تمرین در آب و آبدرمانی در هیدرومد به مدت 18 جلسه با تواتر سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه با شدت 60-50 % میانگین حداکثر تعداد تکرار برای هر فرد انجام شد.

قبل و بعد از پروتکل تمرینی شدت درد و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با استفاده از مقیاس VAS و پرسشنامه SF-36 سنجیده شد.

داده ها با استفاده از تی همبسته و مستقل در سطح معنی داری p<0.05 مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج: تغییرات درون گروهی نشان داد کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی در گروه تمرین در آب یا آبدرمانی در هیدرومد معنی دار بود. در حالی که در گروه کنترل تنها بهبود کیفیت زندگی معنی دار بوده است .

میانگین تغییرات بین گروهی نشان داد میزان شدت درد و کیفیت زندگی دو گروه تمرین و کنترل معنی دار بوده است.

یافته های پژوهش نشان داد تمرین در آب در هیدرومد بر کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی ن مبتلا به واریس تاثیر مثبتی دارد.

منبع: مومنی مهرجردی مریم, راوری حسن*, عطارزاده حسینی سیدرضا, خوش رفتاریزدی ناهید. تاثیر یک دوره تمرین در آب بر میزان شدت درد و کیفیت زندگی ن مبتلا به واریس.مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد : مهر 1394 , دوره 58 , شماره 7 ; از صفحه 403 تا صفحه 410 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی)

اینجا کلیک کنید.